In deze masterscriptie is gekeken naar het effect van nabijheid van voorzieningen op de mate van welzijn. Er werd een kwantitatieve analyse uitgevoerd op drie casestudies, die overeenkomen met drie Europese steden die vaak worden beschouwd als prototypes van een 15-minuten stad: Parijs, Barcelona en Milaan.
Vanwege beperkingen tijdens het verzamelen van de gegevens konden alleen conclusies uit de casestudy in Parijs worden gegeneraliseerd. Uit die analyse konden enkele conclusies worden getrokken. Nabijheid bleek een direct licht effect te hebben op subjectief welzijn door toegankelijkheid, maar ook een indirect effect door lokale sociale banden. Een op nabijheid gerichte ontwikkeling kan de kansen voor stadsbewoners vergroten door het lokale potentieel in buurten te ontwikkelen, maar moet tegelijkertijd buurten met elkaar verbinden in een polycentrisch systeem, zodat ze geen doodlopende wegen worden en de effecten van nabijheid op subjectief welzijn belemmeren.
Dit onderzoek gaat over de effectiviteit van verschillende kenmerken van Superblocks, een concept uit de ruimtelijke planning, op de vervoerswijzekeuze. Als casestudy is Barcelona gebruikt en als methode is gekozen voor een enquête onder bewoners van de superblokken vanwege het grote bereik en de generaliseerbaarheid. Interessante bevindingen waren dat lopen populair is en dat het voor vergelijkbare afstanden wordt gebruikt als waarvoor de fiets gebruikt wordt.
In dit onderzoek is gekeken naar hoe de verschillende fysieke kenmerken van de omgeving de verschillen in aantrekkelijkheid om te gaan lopen verklaren. De analyse heeft laten zien dat de nabijheid van water en groene zones een onderscheidbaar effect hadden op de aantrekkelijkheid voor voetgangers van loop infrastructuur. De analyse laat zien dat de dichtheid van groene gebieden en de nabijheid van waterlopen een significant positief effect lijken te hebben op de ervaren beloopbaarheid door voetgangers, terwijl de nabijheid van verkeersinfrastructuur die niet voor voetgangers is, zoals uitvalswegen en openbaar vervoer, significant negatief van invloed blijken te zijn.
In dit onderzoek is gekeken welke gedragsinterventie buurtbewoners stimuleert om vaker en een langere afstand te lopen in Overschie, een wijk in Rotterdam. De interventies zijn getest tijdens een veldexperiment. Uitgezocht is welke interventies bewoners stimuleren om een langere route te lopen, die dezelfde bestemming heeft als de kortere route. Op basis van interviews is geprobeerd te achterhalen welke interventie het populairst is. Er is geen statistisch en economisch significant bewijs gevonden voor de gedragsinterventies. De bevindingen wijzen er echter wel op dat we ons meer moeten richten op het faciliteren van loopgedrag, in plaats van op het motiveren van loopgedrag.
Een afstudeerproject over de hoeveelheid ruimte die voetgangers nodig hebben om comfortabel te kunnen lopen. Het onderzoek mondt uit in een aantal conclusies en aanbevelingen.
In dit afstudeeronderzoek is middels literatuuronderzoek, interviews met tien experts, negen casestudies en observaties antwoord gegeven op de vraag: Hoe kunnen de kansen voor duurzame mobiliteit in bestaande wijken in middelgrote plaatsen in beeld gebracht worden vanuit het STOMP-principe en welke maatregelen kunnen in deze wijken bijdragen aan een optimale STOMP-toepassing?
CROW heeft een rapport uitgebracht over de effecten van investeren in lopen. De literatuurverkenning is uitgevoerd door economisch onderzoeksbureau Decisio en Molster Stedenbouw. De belangrijkste conclusie is dat over vrijwel alle baten voldoende kennis beschikbaar is om te kunnen stellen dat investeren in lopen loont. Meer lopen kan een waarde hebben voor individuen, bedrijven, een overheid of de maatschappij als geheel. Investeringen in voetgangersvoorzieningen hebben per saldo een positieve kosten-baten verhouding, oplopend tot een ratio van 37,6. Dit is aanzienlijk hoger dan bij andere modaliteiten. Wat ook opvalt is dat de baten zeer divers zijn en kunnen bijdragen aan het bereiken van doelen in meerdere beleidsvelden.
Guus van den Akker heeft als betrokken Maastrichtenaar zijn stad onderzocht op loopvriendelijkheid. Hij heeft hiervan op zeer lezenswaardige wijze een persoonlijk verslag gedaan in deze publicatie. Met veel treffende foto’s en een link naar een plattegrond met knelpunten die kunnen worden aangeklikt.
Download Loop! Knelpunten in Maastricht
Hogescholen en universiteiten hebben vaak hun eigen kennisbank of maken het werk van studenten toegankelijk voor uitwisseling en hergebruik in een gezamenlijke kennisbank.
De werking van deze kennisbanken wijst zich veelal vanzelf. Zo kun je bijvoorbeeld zoeken op zoektermen, type publicatie en publicatie jaar.
De beschikbare kennisbanken zijn:
‘Als we willen dat voetgangers een vanzelfsprekend onderdeel worden van stadsplanning, dan moeten we beginnen met het goed opleiden van studenten.’ Dat stelt Ineke Spapé, die samen met Sandra Schuit voor de City Deal Ruimte voor Lopen onderzoek doet naar het lopen in het hoger onderwijs. Spapé: ‘Zo zorg je voor een goede basis van professionals die er met passie aandacht aan besteden.’
Lees de samenvatting
Sinds enkele jaren neemt de aandacht toe voor wandelen, of ‘lopen’. Vooral het initiatief ‘ruimte voor lopen’ is sinds 2019/2020 een aanjager geweest om meer aandacht aan voetgangers te geven in ruimtelijke ontwikkelingen.
Maar de aandacht ligt vooralsnog wel op ‘utilitair’ lopen, in een stedelijke context. Dat is niet onterecht; het grootste deel van wandelbewegingen is utilitair. De stap naar het ‘recreatieve’ lopen, in zowel stad als landschap, is een wenselijke verbreding. Er is geen vorm van bewegen waarbij utilitair en recreatief, binnen en buiten de stad, zo sterk vervlochten zijn als bij lopen. Juist dat maakt lopen zo’n veelzijdige en waardevolle beweging.
In dit onderzoek/deze toepassing staat het recreatieve lopen centraal. Ook deze vorm van lopen geniet steeds meer aandacht, zowel gestuwd door feitelijke toenames als een vernieuwde bewustwording en waardering.
HET COLLEGE VAN RIJKSADVISEURS & FELIXX LANDSCAPE ARCHITECTS & PLANNERS ONDERZOCHTEN DE MOGELIJKE ROL VAN LOPEN IN DE STEDELIJKE OMGEVING.
De potentie van lopen is groot. Het is misschien niet de snelste en volgens sommigen ook niet de meest comfortabele manier om ons te verplaatsen, maar wel de enige waarvoor we geen vervoermiddel nodig hebben. Meer lopen beperkt daardoor de invloed van onze verplaatsingen op de omgeving. Ruimte voor lopen creëert daardoor ruimte in de stad, die kan ingezet worden voor tal van maatschappelijke opgaven. Toch wordt de voetganger vaak vergeten bij de inrichting van onze openbare ruimte. Dit ontwerpend onderzoek is ontwikkeld in nauwe samenwerking met stadspsycholoog Sander van der Ham – STIPO. Het maakt de voordelen van lopen inzichtelijk en laat zien wat dit betekent voor de inrichting van onze bebouwde omgeving.
Download Naar een gezonde stad te voet
