Hoe parken en lopen bijdragen aan sociale verbindingIn een tijd waarin eenzaamheid steeds meer wordt erkend als een maatschappelijk probleem, spelen openbare groene ruimtes een belangrijke rol. Zo lezen we op gebiedsontwikkeling.nu. Parken kunnen dienen als ‘derde plekken’—ruimtes buiten werk en thuis waar mensen elkaar ontmoeten. Wandelen en lopen zijn hierin een cruciale factor: ze maken ontmoetingen laagdrempeliger en nodigen uit tot sociale interactie.
Lopen als middel tegen eenzaamheid
Veel mensen ervaren drempels om sociale contacten aan te gaan, maar wandelen in een park verlaagt deze drempel. Het simpele feit dat mensen in dezelfde ruimte bewegen, kan al een gevoel van verbondenheid creëren. Uit onderzoek blijkt dat mensen die regelmatig wandelen in een park meer kans hebben op spontane gesprekken dan mensen die bijvoorbeeld in een auto stappen om zich te verplaatsen.
Stedenbouwkundigen pleiten er dan ook voor om parken niet alleen groener, maar ook beweegvriendelijker te maken. Denk aan goed onderhouden wandelpaden, strategisch geplaatste zitplekken en afwisseling in routes die uitnodigen tot verkenning. Door deze elementen slim te ontwerpen, wordt lopen niet alleen een praktische manier van bewegen, maar ook een sociaal bindmiddel.
Van park naar ontmoetingsplek
Sommige steden experimenteren met manieren om lopen in parken te koppelen aan sociale activiteiten. Zo zijn er wandelbibliotheken: kleine boekenstalletjes in het park waar wandelaars een boek kunnen lezen of lenen. Dit soort initiatieven maken een park niet alleen aantrekkelijker, maar geven mensen ook een reden om vaker terug te komen en onderweg anderen tegen te komen.
Daarnaast ontstaan er steeds meer georganiseerde wandelgroepen. Van laagdrempelige lunchwandelingen tot thematische natuurwandelingen, deze initiatieven zorgen ervoor dat mensen elkaar in een ontspannen setting ontmoeten. Voor ouderen of mensen die minder mobiel zijn, kunnen dergelijke activiteiten een uitkomst bieden om sociaal betrokken te blijven.
De voetganger als uitgangspunt
Om het potentieel van lopen in parken optimaal te benutten, moeten steden een voetgangersvriendelijke infrastructuur ontwerpen. Parken moeten goed aansluiten op looproutes in de stad, zodat ze geen geïsoleerde eilanden blijven. Daarnaast is het belangrijk dat paden toegankelijk zijn voor alle doelgroepen: brede paden voor rolstoelgebruikers, goed verlichte routes voor veiligheid en duidelijke bewegwijzering voor bezoekers die de weg willen vinden.
Het doel? Een stad waarin lopen een vanzelfsprekende keuze is en waarin parken niet alleen als ontspanningsruimte dienen, maar ook als sociale hubs waar toevallige ontmoetingen plaatsvinden. Wanneer steden bewuster nadenken over de verbinding tussen lopen en sociale interactie, wordt eenzaamheid niet alleen bespreekbaar, maar ook actief bestreden. Lees: Parken als ‘derde plekken’ tegen eenzaamheid: hoe openbaar groen uitnodigt om samen te komen.