Tim Kroesbergen werkt bij zorgtech-innovator Academy HetDorp in Arnhem en is belangenbehartiger voor mensen met een beperking. Hij is de broer van dealmaker Steven Kroesbergen (Agenda Stad – ministerie BZK) van de City Deal Ruimte voor Lopen en verplaatst zich in een elektrische rolstoel. 

Een week geleden ging ik naar een dansvoorstelling in een klein theatertje in Amsterdam-Noord. Ik woon in Arnhem, een flinke reis dus. Mijn lijf met broze botten kan slecht tegen hobbels en onvoorziene hoogteverschillen, op onbekende wegen moet ik enorm oppassen.  

Wanneer ik met de trein reis, moet ik altijd telefonisch of via een app mijn plek reserveren. Dat dit tegenwoordig ook digitaal kan, maakt mij erg blij. Het bespaart me vele minuten in de wacht staan. Nog steeds moet ik een uur van tevoren mijn treinreis reserveren, maar het wordt wel steeds gemakkelijker. Helemaal gemakkelijk zijn de (nieuwe) sprintertreinen, zonder enige hulp op het station rij ik naar binnen. Helaas rijden deze treinen nog lang niet op alle trajecten. Zonder aanmelding reizen zoals in de metro van Berlijn, dat is echt mijn droom. Ik voel me écht vrij als ik in Berlijn ben, ik heb in mijn leven al genoeg te plannen.

“Wat goed helpt? In een rolstoel, of met de ogen dicht, de stad doorkruisen.”

Aangekomen op Amsterdam Centraal zocht ik naar een toegankelijke metro-ingang. Een trap ja, maar waar was de lift? Moeilijk vindbaar door de verbouwing aan het stationsplein, een paar agenten wisten het ook niet. Toen ik de ingang eindelijk gevonden had was ik zo in- en bij metrostation Amsterdam Noord weer uitgestapt. Ik pakte Google Maps erbij, oortje in en liet me leiden. Het ging zo goed! Een dikke 20 minuten lopen (ja, mijn mobiliteit noem ik lopen), het ging voortreffelijk, al was ik lichtelijk bang voor obstakels. Ik was voorbereid op een trapje op het voetpad, maar alles ging vloeiend! Wegvlakken sluiten niet altijd aan, tussen stoep en straat zit vaak een hoge drempel of een diepe geul voor regenwater. In Amsterdam Noord viel dat reuze mee, zelfs de verkeerslichten gaven mij genoeg tijd om over te steken, dat is wel eens anders… Reizen met een beperking, mobiel zijn, is niet vanzelfsprekend. Lange periodes van revalidatie en huisgebondenheid (nog meer door COVID-19)  maken het voor mij nog minder vanzelfsprekend. Des te meer geniet ik van wat wél kan! En dat gebeurt steeds vaker. 

In Arnhem organiseert het platform voor belangenbehartiging van mensen met een beperking tours. Bijvoorbeeld voor gemeenteambtenaren die ervaren hoe het is om de stad in een rolstoel te doorkruisen. Of met een andere (visuele) beperking. Pas dan worden ogen echt geopend!  Deze ervaringen meenemen bij het toegankelijker inrichten van de stad is de volgende stap. Bredere stoepen, meer geleidelijnen en voetgangerslichten die niet na 2 seconden weer op rood springen. 

Zo komen we tot mobiliteit die werkt voor ons allemaal. En ons allemaal zorgeloos veel vrijheid en kracht geeft!